Servir aos demáis

 Servir aos demáis

Imos a argallar en nós, preguntarnos con descaro:

A xente que me rodea, está feliz o meu lado?

Procuro estar atenta as súas necesidades,

acompaño a esa veciña, que sofre de soidade?

Brindo un sorriso agradable, a quen atopo na rúa,

son quen, de estar con alguén, que me solicita axuda?

Podo servir aos demais. E sei que debo facelo

Sei que a veces priman medo, indecisión e receo.

Temos que vencer os medos, que nos impiden actuar

Debemos ser mais valentes, proceder, sen vacilar.

Podo ofrecer o ombreiro, onde se agoche a cansada,

O oído para escoitar a conversa da emigrada.

Ser os ollos para aquela, que non pode ver xa nada

Alegría e esperanza a quen estea desanimada.

Podo servir de caxato. Podo ofrecer compañía,

ou podo coller da man, a aquela que se extravía.

Estamos para servir, Xesús cumpriu na súa vida.

As veces cambian circunstancias e temos que ser servidas.

Ser cristiá, implica iso, axuda amable, comprometida

tratando de facer ben, na rúa chamada Vida.

Xesús foi compasivo, xusto, defensor de causas nobres

e alzou a súa voz, ante os grandes, na defensa dos mais  pobres.

Falou de unión, de servicio, de estar alertas na vida

 do compromiso común, que nos fai estar unidas.

Porque a unidade e a forza, se alguén nos quere a deriva.

Temos ese compromiso. como persoas, como boas cristiáns

a brindar a xente que o precise, abrigo, acollida, axuda

sen ver credo, raza ou país, pois todas somos irmáns.

Toñi Lorenzo Rodríguez